Door N.M. januari 2023
Een noodzakelijke vraag betreft wat een remedie is tegen het virus van de Romantisch Marxistische ideologie of tegen het Liberaal Progressieve gedachtegoed. Hoe kan een mens zich ertegen wapenen? Aangezien een ideologie zich verspreidt middels verhalen, dienen andere verhalen te worden verteld. Verhalen waarmee een andere, gezondere cultuur wordt overgedragen, waarbinnen op microniveau (het individu) andere, betere levensbeslissingen kunnen worden gemaakt. Er is veel reden tot zorg, maar er zijn ook vele signalen en ontwikkelingen die hoopgevend zijn. Verhalen worden overgedragen middels technologie. Nieuwe technologie geeft ruimte en maakt plaats voor nieuwe verhalen en daardoor een nieuwe cultuur. Dominante (nieuwe, digitale) technologie is dan ook sterk verwant aan de dominante ideologie. Internet kent twee gezichten. Het is de thuisbasis van alles wat menselijk is; ook van hetgeen dat hoopgevend is. Het internet weerspiegelt de collectieve weergave van alles dat menselijk is. We vinden er immers alles wat deugt en niet deugt, al het goede en intense slechte waartoe de mens in staat is, alles van christendom tot Satanisme.
Onbehagen
Er zijn veel mensen die een beter begrip van de werkelijkheid hebben dan het dominant narratief dicteert en toelaat. Hoe meer en hoe intensiever die dominante ideologie zich verspreidt, hoe intoleranter haar vertegenwoordigers, hoe meer weerstand en woede het oproept. Een kenmerk van Liberaal Progressieven is niet in de laatste plaats immers dat zij verheven zijn boven alle kritiek. Niet alleen kwesties als Zwarte Piet, aanwezigheid van de wolf, maar ook het narratief omtrent Corona en Oekraïne liggen veel gecompliceerder dan dat politiek en media ons willen doen geloven. De ideologie geeft een gesimplificeerd beeld van de werkelijkheid. Ruimte voor een tegengeluid is er slechts minimaal.
‘Je mag niet eens meer alles zeggen’, is een veelgehoorde uitspraak, maar het gaat verder dan dat. Je mag niet eens meer zeggen dat je niet meer alles mag zeggen. Wanneer je zegt dat je niet eens meer alles mag zeggen, dan suggereert dat immers dat je iets wil zeggen dat afwijkt van de norm. Iets dat zich bevindt buiten de steeds kleiner wordende marges van het toelaatbare.
Het verschil tussen dat in media en politiek gehoord narratief en de werkelijkheidsbeleving van veel mensen wordt steeds groter. Het roept herinneringen op aan nieuwsvoorziening in de voormalige DDR en de Sovjet-staten: burgers lazen de Pravda (Waarheid), maar konden steeds minder het nieuws in verband brengen met hun werkelijkheidsbeleving van de harde realiteit van alle dag waarin zij leefden.
De gevoelens van onvrede, verontwaardiging en onbehagen groeien en worden bovendien versterkt door de diskwalificerende reacties ten aanzien van alles en iedereen die de nuance zoekt en aspecten uit die werkelijkheid benoemt. Mensen voelen zich niet gehoord, niet gezien, niet (h)erkend. In het bijzonder zij die zich zien gediskwalificeerd als de antagonist van de hedendaagse dominante ideologie. De polarisatie wordt steeds groter. Veel mensen voelen zich gestigmatiseerd en worden beschuldigd van hetgeen er (vermeend) mis is in de samenleving: blanke (witte), heteroseksuele mannen (van middelbare leeftijd) worden als zodanig verantwoordelijkheid gehouden voor van alles en nog wat, de gehele bevolking heeft zich indirect, historisch schuldig gemaakt aan uitbuiting en slavernij, en zo verder. Wanneer dergelijke narratieven nagenoeg dagelijks over de bevolking worden uitgestort, dan wekt dat op zijn minst irritatie en verontwaardiging. Het creëert polarisering. Mensen gaan op verschillende manieren om met deze gevoelens van onbehagen.
Onwetendheid
Deze existentiële gevoelens van onbehagen hangen samen met de cultuur als geheel. Die groter is dan ieder mens en is dan ook moeilijk te beïnvloeden door het individu. Veel mensen ervaren dan ook gevoelens van onmacht, simpelweg omdat ze graag dingen anders willen zien, maar daar niet toe in staat zijn. Mensen maken zich zorgen over ontwikkelingen in de samenleving, de verschillende crises (oorlog, asiel, woning, onderwijs, pensioen) en over de toekomst, vooral die van hun (klein)kinderen. Hoewel nagenoeg iedereen weet en voelt dat die gevoelens van onbehagen in de lucht hangen, alsof er iets ergs staat te gebeuren, zijn er ook veel mensen die de actualiteit aan zich voorbij laten gaan en er niet zoveel van meekrijgen. Het houdt ze gewoon niet bezig of het is een bewuste keuze vanwege de stress en die niet harmonieuze gevoelens die het volgen van het nieuws met zich meebrengt. Ze werken, leiden en lijden het leven van alledag en het zal hun tijd wel duren. Hoewel er toch ontzettend veel in de samenleving en (mondiale) politiek gebeurt, we ons in misschien wel het meest ingrijpende tijdsgewricht bevinden waarin de mens ooit heeft geleefd, zijn er toch veel mensen die met een zekere naïviteit in het leven staan en (zoals de mens eigen is) gewoon meegaan in het narratief van overheid, media, onderwijs, et cetera. Niemand kan zich een dergelijke grondhouding eigenlijk nog permitteren.
Discussies en ruzies: een kibbelend volk
Veel mensen zijn daarentegen zoekende naar manieren om invulling te geven aan die gevoelens van onbehagen en onmacht of hebben dat al gedaan. Er zijn verschillende manieren, constructief en destructief. Veel mensen gaan de discussie aan, hetzij in het echte leven, vaker nog online. Vaker wel dan niet resulteert dat in ruzie met vervelende kenmerken en gevolgen.
Nederlanders zijn een kibbelend, ruziënd volk geworden. Relaties, arbeidsverhoudingen, familieverbanden, vriendschappen zijn verstoord of verbroken naar aanleiding van uit de hand gelopen meningsverschillen over politieke, religieuze kwesties. De corona-crisis was tot nu toe het absolute dieptepunt. Het is meer dan kwalijk dat politiek (in het bijzonder Hugo de Jonge, Mark Rutte en Hubert Bruls) en media eensgezind een retoriek hebben gehanteerd die die polarisering heeft bewerkstelligd. Zoals dat gaat met het internaliseren van opvattingen, meningen, et cetera, hebben veel mensen die retoriek als waar(heidsgetrouw) gepercipieerd, geïnternaliseerd en hebben ze onbedoeld een intolerante, veroordelende houding aangenomen naar de ander; exact hetgeen waar we waakzaam voor moeten zijn.
Er is geen ruimte voor nuance, een tegengeluid, zelfde feiten resulteerden in tegenovergestelde beslissingen en meningen. Het gesprek of de discussie aan gaan met anders gestemden en anders gezinden is niet zo’n manier.
Enjoy the Decline
Een andere reactie op gevoelens van onbehagen is het zich terugtrekken uit de samenleving, vaak gepaard gaande met het met enig leedvermaak toekijken op de neergang van die samenleving. Mensen blijven stilzwijgend hun werk doen en leggen zich neer bij alle politiek correcte maatregelen die worden ingevoerd. Ze zijn fysiek aanwezig, maar zitten hun tijd uit en zijn mentaal al lang uitgecheckt. Ze weten en voelen dat ze geen invloed hebben op het grote geheel der dingen. Met enig genoegen en het krijgen van het gelijk kijken ze apathisch, onverschillig toe hoe de boel in elkaar stort. Vergelijkingen met het einde van het Romeinse Rijk worden geregeld gemaakt. De enkeling die het gelezen heeft refereert aan Spengler’s “Ondergang van het Avondland”.
Als vanzelfsprekend is dit tragisch en betreurenswaardig. Mensen, vooral mannen, trekken zich terug. Terwijl een samenleving juist tot stand komt en kan floreren dankzij de door testosteron gedreven masculiniteit en innovatieve vermogens van mannen. Maar juist die drijvende kracht wordt gestigmatiseerd, geridiculiseerd, genegeerd en totaal niet erkend en beloond op een manier die de man juist motiveert. Mannen voelen zich niet gewaardeerd en betrokken. Veel mannen trekken zich dan ook terug en denken en zeggen letterlijk “bekijk het allemaal maar”.
Naar buiten treden: Truth Speak
Veel mensen geven invulling aan hun gevoelens en gedachten van onbehagen middels het schrijven van columns en artikelen of doen dat middels het produceren van filmpjes op YouTube of afleveringen van een Podcast. Anderen gaan een stap verder door het starten van een platform waarmee zij anderen juist die mogelijkheid geven; denk aan uitgeverijen of online platforms. De meeste mensen ontbreekt het hiervoor aan tijd of talent.
Het gebrek aan moed om met eigen zienswijzen naar buiten te treden en dan ook nog eens in eigen naam is legitiem. Het is eenvoudig en veilig om op Facebook en Linkedin een bericht te plaatsen dat je als D66-stemmer hebt besloten om voortaan als veganist door het leven te gaan. Maar een vleesetend lid van Forum voor Democratie wordt onverbiddelijk geëxcommuniceerd. Zoals gezegd en algemeen bekend: wijk af en you’re done.
Je van de dominante ideologie afwijkende meningen voor je houden, er het stilzwijgen toe te doen, heeft niet zoveel met een gebrek aan moed te maken, maar veel meer met het hebben van gezond verstand en het beschermen van jezelf en je naasten. Iemand met opvattingen die afwijken van de norm wordt bestempeld als dom (ongeïnformeerd) en/of als slecht mens. En in dat laatste geval is alles toegestaan. Niet alleen valt hoongelach en toorn de persoon zelf ten deel. De diskwalificaties en stigmatiseringen raken even goed alles en iedereen die met hem in verband kunnen worden gebracht, niet in de laatste plaats zijn kinderen. Het is veelzeggend dat Stalin en Mao hun bevolking opriepen om gewelddadig te zijn; vooral jongeren die met een verontrustende gretigheid invulling gaven aan die oproep. Zoals velen aan den lijve hebben ondervonden: Links is meedogenloos. Silentio et Fide dus.
Excommunicatie, Cancel Culture, Godwin
Opponenten worden in een zichzelf versterkend proces niet beschouwd als gelijkwaardige partijen in een dialoog en als zodanig niet met respect bejegend. ‘De ander’ wordt gezien als de vleesgeworden verpersoonlijking van het kwaad en mag als zodanig met alle mogelijke middelen worden behandeld en worden gediskwalificeerd.
De meest gehanteerde en meest effectieve methode is de niets ontziende, alles vernietigende en verlammende Godwin: het in verband brengen met de jaren ´30, de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Soms subtiel, soms keihard, maar degene die (meestal goed geïnformeerd) buiten die smalle marges treedt, wordt onverbiddelijk gestigmatiseerd als nazi, fascist, islamofoob, mysogynist, xenofoob. Iedere minderheid wordt vergeleken met Joden, mannelijke leiders of partijvoorzitters zijn Hitler, FvD en PVV zijn NSB, alles wat de opponent zegt, zei Hitler ook, afwijkende opvattingen zijn extreemrechts, et cetera, et cetera. Het legt ieder debat lam, mensen houden zich wijselijk stil. Maar ze voelen zich beknot in hun vrijheid van spreken en worden daardoor vooral boos, pissed off.
Iedereen die binnen de randjes, die marges blijft, is van die ontmenselijking vrijgesteld; sterker nog, ze zijn boven alle kritiek verheven. Maar wee degene die de nuance zoekt en een zin begint met ‘ja, maar …’. Dit is een van die fundamentele verschillen tussen de voorgaande en huidige ideologie. Binnen die Joods-christelijke traditie werd de mens aangemoedigd om kritisch naar zichzelf te kijken, de andere wang toe te keren, zichzelf te verbeteren. Binnen de huidige ideologie, middels het toepassen van de Godwin, wordt gewezen naar de ander als bron van het kwaad. De mens wordt juist aangemoedigd om omgeving en internet af te speuren naar de vermeende nazi, het kwaad, de ander. Niet wetende daarmee juist dat te doen waar hij bij de ander naar op zoek is.
Gelijkgestemden
Van wezenlijk belang is dan ook het deel uit maken van een club van gelijkgestemden. Iets waar veel mensen behoefte aan hebben. Een plek van geborgenheid en veiligheid waar ideeën, ervaringen en anekdotes kunnen worden gedeeld met mensen, broeders, zusters en vrienden die elkaar begrijpen.
Er worden in de samenleving veel initiatieven ontwikkeld waarbij mensen ervaringen, zienswijzen delen met gelijkgestemden. Het geeft troost en steun. Het is veelzeggend dat Forum voor Democratie zoveel leden heeft en dat de ledenconferentie zo massaal werd bezocht. Er is sprake van eensgezindheid, gelijkgestemdheid. Aanwezigen vinden een luisterend oor, begrip en geborgenheid waar ze in de samenleving zo naarstig naar op zoek zijn.
Voorkomen van een Totalitaire Samenleving: een nieuwe en betere Godwin
Zoals gezegd: de verspreiding en implementatie van aan de Romantisch Marxistische ideologie verwante ontwikkelingen zet zich onverschrokken voort. Nederland is hard op weg een totalitaire samenleving te worden en is dat eigenlijk al. De vraag is waar wij als individu, als land, als Europa en wellicht als mensheid naar op weg zijn. Wanneer de ontwikkelingen zich voortzetten dan zal Nederland en Europa staatskundig worden ingericht op basis van socialistische uitgangspunten. En zoals de geschiedenis leert, resulteert dat altijd, maar dan ook altijd in onderdrukking, armoede en afname van welvaart en welzijn. Het socialisme gaat voorbij aan menselijke neigingen, waardoor die juist ruim baan krijgen. Kijk naar de volgevreten varkens in “Animal Farm” (een vergelijking met Bruls, Timmermans ligt voor de hand), die niet meer waren te onderscheiden van herenboeren waartegen zij juist in verzet waren gekomen.
We hebben een beter alternatief nodig voor de Godwin. Te pas en te onpas worden opponenten van het Liberaal Progressieve gedachtegoed in verband gebracht met aspecten van de funderingsmythe van de westerse samenleving: de Tweede Wereldoorlog (jaren ´30, Hitler, Joden, etc.). Die funderingsmythe is een doemscenario van hetgeen waar we voor op de vlucht, wat we niet willen zijn. Terwijl een funderingsmythe juist een inspirerend verhaal van de Hero’s Journey moet zijn waar mensen zich aan kunnen spiegelen en inspireren tot hetgeen we willen zijn en worden.
Het ware gevaar ligt in de ontwikkelingen die vergelijkbaar zijn met die in communistische heilstaten als de DDR en de USSR. Kennis hierover en inzicht daarin zijn beperkt; onderwijsmateriaal wordt immers ook ontwikkeld binnen de instituties. Bijkomend probleem is dat zodra je iets in verband brengt met Marxisme of een term als Cultuur Marxisme durft te gebruiken, je onmiddellijk wordt weggezet als complotdenker of erger (ook hier: ironisch genoeg exact het uitsluitingsmechanisme dat werkzaam was in die heilstaten, waarmee het punt in feite bewezen is).
Ideologische gevolgen voor het individu en voor de instituties zelf
Een ideologie die dominant is in een samenleving resulteert in levenskeuzes. Een ideologie die niet of onvoldoende aansluit bij de werkelijkheid resulteert in een onbevredigende levensloop. Die ideologie is ook aanwezig en beleidsbepalend binnen de instituties zelf. Aangezien de instituties die ideologie vormgeven, hebben haar vertegenwoordigers en besluitvormingsorganen zelf die ideologie ook geïnternaliseerd en hebben zich er aan onderworpen. Dus niet alleen op individueel niveau (de mens), ook op mesoniveau (organisaties) en macroniveau (overheid) worden beslissingen genomen en doen zich ontwikkelingen voor die onvoldoende aansluiten bij de werkelijkheid en onvoldoende getuigen van realiteitszin.
Anticiperen op een burgeroorlog
Ondanks legitieme tegengeluiden blijft men het Romantisch Marxistisch narratief hanteren met alle desastreuze gevolgen van dien. Op individueel niveau, maar dus ook op landelijk niveau (staatsschuld, overbevolking, pensioen, woningmarkt, et cetera). Juist daaruit kunnen motieven worden ontleend om dan maar een socialistische (en logischerwijs een totalitaire) samenleving te verwezenlijken. Een andere mogelijkheid kan zijn dat die gevolgen zo omvangrijk en desastreus zullen zijn dat een land volledig instort en dat hele systemen volledig imploderen. In plaats van de heilstaat, de Utopie, wordt het een Dystopie; ieder voor zich. De opkomst van het zogenaamde preppen, het gegeven dat mensen noodrantsoenen, houtvoorraden, et cetera aan het inslaan zijn, doet op zijn minst vermoeden dat er mensen zijn die daar rekening mee houden. Veel mensen vrezen een burgeroorlog. Tegenstellingen worden groter en zijn bijna niet meer met debat en rationeel betoog te overbruggen.
De Open Vrije Samenleving
Veel van de kort genoemde ontwikkelingen die samenhangen met de reacties van mensen op die gevoelens van onbehagen zijn ongewenst. Die reacties zijn begrijpelijk, maar uiteindelijk niet in het belang van de samenleving als geheel. Het enige alternatief is een open, vrije samenleving met een minimale overheid. Hiervoor dienen de politiek en media te worden ontwaakt uit een ideologische waan. Niet alleen hun vertegenwoordigers van politieke partijen (D66, GroenLinks, PvdA) of media (BNNVARA, VPRO, NPO) die zichzelf associëren met het Liberaal Progressieve gedachtegoed. Die ideologie is immers overal en altijd aanwezig, waardoor (sporen van) dat gedachtegoed in alle partijprogramma’s en radio- en televisieprogramma’s kunnen worden herkend. Het is politiek- en media-breed en daardoor maatschappij-breed.
Wakker Worden uit een Waan
Het Liberaal Progressieve programma is een ideologie gebaseerd op Romantisch Marxistische kenmerken. Instituties dicteren deze ideologie en implementeren haar uitgangspunten ook zelf. Organisaties waarbinnen die ideologie sterk vertegenwoordigd is, hebben het karakter van een sektarische subcultuur. D66 en GroenLinks zijn wellicht de beste voorbeelden, maar ook Bij1 en de PvdA vertonen zelfde kenmerken. Des te verontrustender is het dat partijen zoals CDA en VVD, die zich van oudsher aan de andere kant van het politieke spectrum bevinden, eveneens lijken te zijn geïnfecteerd met het ideologische virus. Alle kenmerken van die ideologie laten zich afvinken. Het een kan niet zonder het ander, per individu verschilt de affiniteit wellicht met de afzonderlijke kenmerken, maar grosso modo, is het een groot Romantisch Marxistisch ideologisch feest.
Het is dus helemaal niet verwonderlijk dat er binnen de gelederen van een dergelijke politieke partij of NGO’s sprake is van seksuele intimidatie en ongewenst gedrag (Smeets, Pechtold); vrije liefde, vrije seks is immers een van die kenmerken van het geheel (met profeet en grondlegger Hans van Mierlo als lichtend voorbeeld).
De leden van een subcultuur hebben een specifiek profiel dat samenhangt met hun sociaal culturele achtergrond. Er zijn specifieke voorschriften voor bijvoorbeeld kleding, fysieke verschijning en vooral in opvattingen die men erop na dient te houden. Een subcultuur geeft aanhangers antwoorden op levensvragen. In zekere zin is iedere politiek partij of levensbeschouwelijke vereniging een subcultuur. Een politieke partij wordt altijd gedreven door een ideologie.
Het is interessant om enkele kenmerken van een sekte te bekijken en te projecten op de bekende partijen en politiek waar die ideologie oververtegenwoordigd is (D66, GroenLinks en mediaorganisaties indachtig). De sekte beschouwt zich als een elite, begenadigd met een bijzonder inzicht of belast met een bijzondere opdracht. De ideologie is duidelijk herkenbaar en lidmaatschap is niet vrijblijvend. De organisatie staat vijandig tegenover beginselen uit de Grondwet wanneer dat haar ideologische uitgangspunten in de weg staat. Er is een profeet (Van Mierlo) en er zijn voorgangers (Kaag, Terlouw) die worden verheerlijkt. Men is intolerant ten aanzien van andersdenkenden (weglopen Kabinet, verbieden van politieke partijen, verbieden van Twitter, anders denkenden stigmatiseren, enzovoort).
Confirmation Bias
De eigen opvattingen worden keer op keer bevestigd, men heeft de alles omvattende waarheid. Aanhangers bevinden zich in een waan: zij houden er fantasieën op na die betrokkene ervaart als werkelijkheid. Aanhangers, overtuigde leden of predikers van een Romantisch Marxistische ideologie die slechts ten dele met de werkelijkheid correspondeert, kunnen daar niet van afgebracht worden met logisch redeneren. Zij zijn ideologisch bezeten en velen hebben nauwelijks een eigen identiteit met daadwerkelijk eigen opvattingen. Er kan exact worden voorspeld wat de opvattingen van met die Romantisch Marxistische ideologie bezeten en geïndoctrineerde aanhangers zijn ten aanzien van welk maatschappelijk debat dan ook: de rijen worden gesloten en iedereen vindt en denkt hetzelfde.
Nederland en veel van haar inwoners bevinden zich in deze waan. Nederland en veel van haar inwoners zijn in de greep van een gevaarlijke beweging die alle kenmerken heeft van een subcultuur en een sekte; kenmerken die onder meer worden herkend binnen de gelederen van partijen als D66, GroenLinks, Bij1 en inmiddels ook de PvdA.
Oproep aan de politiek
Het is van wezenlijk belang dat representanten van partijen in politiek en media beter en dieper zicht krijgen op het proces zoals dat in het voorgaande is verwoord. Politici zijn intelligent, werken hard, zijn geïnformeerd, hebben een enorme dossierkennis, maar hebben gezien hun achtergrond en interesse geen kennis van en inzicht in processen van cultureel, psychologisch of sociologische aard die verklaren hoe de huidige dominante ideologie tot stand is gekomen en vernietigende gevolgen heeft en zal hebben voor land en inwoners.
Het op Romantiek en Marxisme gebaseerde Liberaal Progressieve gedachtegoed geeft weliswaar een niet geheel onjuiste, maar een gesimplificeerde en beperkte verklaring van maatschappelijke verhoudingen en ongelijkheid; dit is kenmerkend voor een ideologie. De historische lezing, inzicht in en begrip van geschiedenis is bijvoorbeeld eenzijdig, gesimplificeerd en vaak veel te kort door de bocht. Vaak wordt de geschiedenis compleet herschreven. Denk aan het werk van Bregman “De Meeste Mensen Deugen”. Denk ook aan de wijze waarop de hele Middeleeuwen worden samengevat met heksenverbrandingen en kruistochten. Ook ontbreekt een theoretisch kader gebaseerd op psychologie, waarmee individueel gedrag, groepsdynamiek en sociale verhoudingen kunnen worden verklaard.
Het is dus niet verwonderlijk dat zich binnen de omgeving waar die ideologie dominant aanwezig is exact die hiërarchie en in ongelijkheid resulterende zo typisch menselijke processen voordoen die doorgaans aan dat verguisde patriarchaat worden toegedicht; over projectie gesproken. Het verklaart waarom invoering van Marxisme, het nastreven van een socialistische samenleving altijd, maar dan ook altijd resulteert in onderdrukking, wantrouwen, armoede, verdwijnen van welvaart; het is het resultaat van typisch menselijk handelen, onbekendheid met kennis van de mens, maar vooral van onvolledigheid en onjuistheid van de betreffende theorieën.
Er is een veelheid aan bronnen waarmee een diep inzicht kan worden verkregen in de mens en daarmee resulteert in bewondering en respect voor de mens, voor alle mensen. Lezers zullen verrijkt en anders aankijken tegen de werkelijkheid na het tot zich nemen van bronnen zoals “De Open Samenleving en haar Vijanden” van Popper, “Bronnen van het Zelf” van Taylor of “Ons Feilbare Denken” van Kahneman. Hoewel anders verwoord en onderbouwd met hedendaagse inzichten en kennis komt de inhoud tegemoet aan veel opvattingen die onderdeel uitmaken van de protestant calvinistische ideologie, de Joods-christelijke beschaving en voortvloeien uit dat zo verguisde christendom, waar toch menigeen een hoge mate van duurzame voldoening, zedelijk en geestelijk welzijn aan heeft te danken. De bruikbaarheid, waarheidsgetrouwheid en vooral de vruchtbare doorwerking in individuele levens van veel gedragsregels, zienswijzen en inzichten zoals verwoord in Joods-christelijke traditie kunnen inmiddels heel goed worden aangetoond middels inzichten uit wetenschap. Vandaar het pleidooi voor de integratie van wetenschap en religie.
Ja, die christelijke cultuur en ideologie waren aan vernieuwing en vervanging toe, taalgebruik en terminologie was tijds- en cultuur gerelateerd en daardoor verouderd, het vuile water van tijdsgeest en cultuur diende te worden verschoond. Maar met het badwater is ook het kind weggegooid: een zekere universele waarheid die wat vorm betreft samenhangt met de tijdsgeest, maar wat inhoud betreft van alle tijden is.
Wat de politiek en media concreet hebben te doen, laat zich samenvatten als met respect en empathie oprecht open staan voor meningen en ideeën van anderen, deze niet te negeren, te bagatelliseren of te ridiculiseren, maar er nadrukkelijk op inhoud en niet op vorm in te gaan. De ander te benaderen vanuit respect, medemenselijkheid en vanuit liefde. Alleen dat kan een basis zijn voor een open, vrije samenleving.
De partijen die deze samenleving bedreigen, bevinden zich aan de linkerkant van het politieke spectrum, in het bijzonder D66 en GroenLinks. Hun vertegenwoordigers bevinden zich in een waan.
Is de ontwikkeling onomkeerbaar?
Er is helaas weinig hoop dat representanten van de huidige Woke-ideologie (een term die als synoniem gebruikt kan worden voor de Romantisch Marxistische of Liberaal Progressieve ideologie) open staan voor deze oproep; precies vanwege de geschetste mechanismen die illustreren waarom men in het eigen gelijk blijft en terug blijft vallen op de beschreven reflexen. De ontwikkelingen die zich hebben ingezet, zijn wellicht onomkeerbaar. De problematiek die zich individueel en collectief manifesteert wellicht onoplosbaar.