Stop de Waan!

Een oproep aan het Nederlandse volk: stop de waan(zin), stop D66

Samenvatting

Dit is een oproep aan alle Nederlanders, stemgerechtigden in het bijzonder, met een beroep op hun rationele en menselijke vermogens en het gezond verstand om niet en nooit weer hun stem uit te brengen op een politieke partij waarvan de representanten zich in een waan bevinden, welke zij (hierin gesteund door de media) in stand houden en verspreiden onder de bevolking.

Het betreft de waan (een fantasie die niet overeenkomt met de werkelijkheid) van het rechts-extremisme en alle ideologische opvattingen, hoe dan ook verwoord, die daarmee in verband worden gebracht.

Dit is een oproep aan een ieder weldenkend mens om zich te distantiëren van politieke partijen als Partij van de Arbeid, GroenLinks en meer in het bijzonder Bij1 en vooral D66; deze partijen en hun vertegenwoordigers zijn ideologisch bezeten, geobsedeerd door de ideologie, het discours, de romantiek en het marxisme van de jaren 60, zij zien verschijnselen die er niet zijn, zijn niet ontvankelijk voor feiten en rationele argumenten die hun van gedachten kunnen door veranderen; zij bevinden zich in een waan.

Hun retoriek getuigt van een vals bewustzijn en het bewerkstelligt de polarisering en tweespalt in de samenleving, zij ondermijnen de rechtspraak en democratie; juist hetgeen waar zij tegen beweren te zijn.

Nederland, haar inwoners en de vertegenwoordigers van de instituties (onderwijs, media (televisie- en radioprogramma’s, uitgeverijen), politiek, kerken en het gezin) dienen te ontwaken uit deze waan.

De waanzin dient te stoppen. Het tijdperk van de grote verdwazing moet eindigen. Dit is dan ook een oproep om een van de weinige middelen die u hiervoor ter beschikking heeft te gebruiken: breng u stem uit vanuit uw hart en met gebruik van uw rationele vermogens om zo vanuit de hogere rede de juiste politieke keuze te maken. Distantieer u zich van het kwaad van D66 en vergeef hen, zij weten niet wat ze doen.

Funderingsmythe en Sint Michael Syndroom

De legende van Sint Michael en de draak appelleert aan een diepgevoelde behoefte van de mens. Sint Michael overwint zijn angsten, neemt verantwoordelijkheid en strijdt tegen de draak. Middels die strijd tegen het kwaad en uiteindelijk de overwinning daarvan wordt betekenis aan het leven gegeven. De held riskeert zijn leven middels de inzet van zijn talenten. Hij doet dat ten behoeve van het grotere geheel van de samenleving of stam waar hij onderdeel van uitmaakt. Het resultaat is een zeker niveau van ontwikkeling en beschaving voor hen die direct baat hebben bij de overwinning van dat kwaad, de inwoners van die samenleving, de deelgenoten van zijn stam. Sint Michael is de held en dient als voorbeeld voor veel mensen die voordeel hebben bij zijn heldendaden. Het verhaal, de mythe, zet mensen aan om soortgelijke daden te verrichten en zich vanuit gelijkgestemdheid in te zetten voor dat geheel. Het maakt Sint Michael tot een soort rolmodel.

Een samenleving is gebaseerd op een funderingsmythe die is gebaseerd op het leven van haar grondlegger die de zogenaamde reis van de held (the Hero’s Journey) heeft afgelegd. Iedere samenleving is gefundeerd op een dergelijk verhaal. Hierbij maakt het niet uit of dat heldenepos nu daadwerkelijk, feitelijk heeft plaatsgevonden of dat het gebaseerd is op mythe en legende. Waar het om gaat is dat het verhaal inspirerend is voor mensen en hen handvatten en richtlijnen verschaft om het eigen handelen aan te toetsen en om dat in overeenstemming te brengen met gemeenschappelijke doelen van een samenleving. Het verhaal van de held en verschillende episoden daarvan verschaffen richtlijnen om een beter mens te worden.  

De held die volgens de overlevering de heldenreis heeft afgelegd en wiens levensverhaal ten grondslag ligt aan de Westerse beschaving is, zoals menigeen zich nog steeds realiseert, Jezus Christus. Hij doorloopt de fasen van die Hero’s Journey zoals beschreven in het fascinerende werk The Hero With the Thousand Faces: hoewel zijn geboorte onder bijzondere omstandigheden plaats vindt, leidt hij in eerste instantie een normaal leven, hij wordt opgeroepen om actie te ondernemen en om zijn missie aan te vangen, hij voelt twijfel en weerstand, hij krijgt vrienden (discipelen), een mentor (Johannes de Doper) herkent hem, de mentor sterft, hij trekt zich terug in de woestijn waar hij wordt verleid door het kwaad, vangt toch zijn missie aan en brengt uiteindelijk het ultieme offer. Het is het verhaal waarvan wij onderdelen kunnen herkennen in films zoals Star Wars, The Matrix, Harry Potter, de Marvel films, et cetera.

Het is een verhaal dat inspireert en ons aanzet alert te zijn op het kwaad, dat wil zeggen: het kwaad in ons zelf. Het maakt ons bewust van het gegeven dat mensen geen perfecte en gebalanceerde wezens zijn, maar dat ieder mens in staat is tot goed en tot kwaad. Het levens- en lijdensverhaal van Jezus Christus vormt hiermee de basis van waaruit vervolgens de Westerse cultuur zich heeft kunnen ontwikkelen en, hoewel er ook andere invloeden zijn, heeft geresulteerd in wetenschap, onderwijs, parlementaire democratie, levensverwachting, stabiele gezinnen, de gelegenheid zich voort te planten met één exclusieve partner, et cetera.

Omkering van ideologie

De cultuur en daarin vervatte dominante ideologie die daaruit is voortgekomen is Judeo Christelijk en Protestants Calvinistisch van aard. Deze ideologie is het geheel van waarden, normen, ideeën, opvattingen die mensen in de Westerse samenleving in de loop der eeuwen collectief hebben geïnternaliseerd. Zij werkt door in manier van denken en handelen en vormen daarmee een algemene levenshouding die in de verschillende levensdomeinen doorwerkt, voordelen oplevert, welzijn en welvaart voortbrengt; levensdomeinen zoals Werk (werkhouding en werkethos), Relaties (levenslange, monogame huwelijken), Financiën (spaarzaamheid), Fysieke Gezondheid, Genieten van vrije tijd en natuur (rentmeesterschap), et cetera.

Deze ideologie is zo doordrenkt in de samenleving, eens te meer omdat bijvoorbeeld rechtspraak en politiek op die Judeo Christelijke uitgangspunten is gebaseerd, dat ook zij die geen directe relatie met of affiniteit hebben met het Christendom, toch als cultureel Christen kunnen worden beschouwd. Een individu en een samenleving hebben beperkt historisch besef en men realiseert zich vaak niet meer wat de oorsprong is van opvattingen, denkbeelden, normen, waarden, et cetera.

De beschaving die deze Christelijke ideologie heeft opgeleverd werkt door in individuele levens in termen van levensverwachting, levenslange huwelijken, kinderrijke gezinnen en een zeker niveau van geestelijke en zedelijke welstand. Sinds de jaren 60 (de basis ligt in Romantische (vrijheid) Marxistische (gelijkheid) ontwikkelingen van de negentiende eeuw) is deze cultuur en ideologie omgekeerd, een proces dat enkele decennia duurt, maar uiteindelijk is de dominante cultuur en daarin vervatte ideologie steeds meer Romantisch en Marxistisch van aard geworden. Kenmerken die wij overal in terug herkennen. De onderdelen van de Judeo Christelijke ideologie ten aanzien van de levensdomeinen, dus de richtlijnen die aangeven hoe het leven in te richten ten einde geestelijke en zedelijke welstand te bereiken, zijn in die Romantisch Marxistische ideologie die ervoor in de plaats is gekomen nagenoeg omgekeerd. Logischerwijs staat die geestelijke en zedelijke welstand dan ook steeds meer onder druk naarmate die ideologie dominanter wordt.

Opvattingen ten aanzien van drank en drugs, seksualiteit, het huwelijk, het krijgen van kinderen, abortus, kiezen van een opleiding en beroep, omgang met geld, et cetera; sinds de jaren 60 is het dominant narratief steeds meer tegenovergesteld aan het eerdere narratief waar ironisch genoeg diezelfde generatie die daar in is geworteld en dus haar welstand aan heeft te danken zich tegen verzet. Hier kan uitgebreid op worden geëlaboreerd. Maar waar het kort gezegd op neer komt: alles dat direct of indirect, ook maar enigszins met het Christendom verband houdt moet en zal kapot. Alles is en moet op de kop en omgekeerd. Geen beter citaat om dit te illustreren met een tekst uit het nummer “Sympathy for the Devil”: “Every cop is a criminal, all the sinners are saints”. Wat is goed is, is slecht. Wat slecht is, is goed.

Het kwaad in de ander

Nagenoeg al die onderdelen, opvattingen, meningen, normen, waarden, gedragsregels van enerzijds de Judeo Christelijke, Protestants Calvinistische en anderzijds de daarvoor in de plaats gekomen Romantisch Marxistische ideologie verschillen fundamenteel van elkaar. Een belangrijk verschil is dat het kwaad niet langer in de mens zelf, het eigen individu, wordt gezocht, maar in de ander. De strijd tegen dat kwaad vindt niet langer in ons zelf plaats, maar de strijd is tegen die ander.

 Niet wijzelf zijn zondig en geneigd tot het kwaad, maar dat kwaad(aardige) is vooral wat we kunnen herkennen in de ander, misschien zelfs moeten herkennen. We worden niet een beter mens door stap voor stap te werken aan ons zelf en onze dierlijke neigingen te overwinnen. We worden een beter mens door het kwaad in de ander te herkennen, te benoemen en kenbaar te maken aan de wereld. Dit hangt samen met het Unemployed Saint Michael Syndrom: Sint Michael heeft zijn taak verricht middels het overwinnen van het kwaad. Hij strekt hiermee tot voorbeeld van vorige generaties. Maar die zijn geneigd om overal een draak te zien, ook waar hij niet is. Er wordt gevochten tegen een draak die er helemaal niet (meer) is.

Ontwikkeling van een Waan

De opvattingen, ideeën, meningen, normen en waarden van die Romantisch Marxistische ideologie vinden hun oorsprong in de negentiende eeuw en zijn na de opleving daarvan in en sinds de jaren 60 mainstream geworden; sindsdien zijn zij steeds meer onderdeel uit gaan maken van het denken, voelen en handelen van iedere burger waarmee zij vorm hebben gegeven aan individuele levens. Individuele levens met een levensverloop die er zodoende heel anders uit zijn gaan dan de mensen die hun leven hebben ingericht op die andere, voorgaande ideologie. Wanneer de ideologie is omgedraaid, dan hebben individuele levens van mensen in de samenleving waar die ideologie dominant is ook een omgekeerd karakter.

In een traag cultureel proces dat enige decennia (generaties) in beslag heeft genomen is Nederland in de band geraakt van een waan:

een fantasie die de betrokkene beschouwt als werkelijkheid. Een niet met algemeen geaccepteerde opvattingen en/of ideeën overeenkomend denkbeeld, waarvan de patiënt niet af te brengen is met logisch redeneren. We zien het overal.

Een dominant kenmerk van die waan is het herkennen en aanwijzen van het vermeende kwaad in de ander. Wanneer die vermeende observatie en benoeming van dat kwaad eenmaal is gedaan, is een rationeel gesprek niet meer mogelijk. In de Westerse samenleving in het algemeen, in Nederland in het bijzonder is er sprake van een waan, een illusie die sterk samenhangt met het Sint Michael Syndroom en de omkering van waarden.

Sinds de Tweede Wereldoorlog, maar vooral sinds de jaren 60 van de vorige eeuw is de funderingsmythe vervangen door een narratief dat nagenoeg tegenovergesteld is. Het eigen dagelijks handelen van ons zelf en de ander, de duiding van maatschappelijk, politieke en culturele ontwikkelingen wordt steeds meer geduid in de context van de ontwikkelingen in de jaren 30 van de twintigste eeuw, de oorlog, Jodenvervolging en alles wat er op wat voor manier dan ook mee te maken heeft. Vanuit dat vermeende collectieve geheugen wordt in veel kwesties teruggegrepen op dat dominante narratief. Te pas en te onpas is iemand een nazi, een fascist, rechts of extreemrechts en wordt er gewaarschuwd voor “nieuwe Joden”, welke vermeende onderdrukte groepering daar dan ook maar mee wordt bedoeld. Dergelijke vergelijkingen slaan iedere discussie plat.

Veel Nederlanders storen zich hieraan en zijn er op wat voor manier dan ook mee geconfronteerd geweest. Het debat, een gesprek of discussie wordt steeds minder rationeel gevoerd. In plaats daarvan wordt de medemens met andere opvattingen maar al te makkelijk gediskwalificeerd en in de hoek gezet vanwege zijn vermeende, zogenaamd gevaarlijke opvattingen. Dit is een van de meest polariserende mechanismen in het huidige maatschappelijke, politiek, culturele klimaat. Het is verstikkend, het wekt irritatie en het zet kwaad bloed. In de voornaamste plaats is dit zorgwekkend omdat de beschuldigingen veelal, zo niet altijd, zijn gebaseerd op een waan: de waan, de fantasie die niet overeenkomt met de werkelijkheid dat de ander niet alleen ongelijk heeft, maar denkt en in potentie kan gaan handelen vanuit kwade intenties. Ten onrechte worden relaties gelegd met mechanismen die hebben geleid tot de opkomst van het nationaal socialisme, het fascisme en tot alle gevolgen van dien.

Een gesimplificeerd historisch besef

Hoewel iedere Nederlander de geschiedenis van de twintigste eeuw in grote lijnen kent en een neiging heeft om de beoordeling van het denken en handelen (vooral dat van anderen) en ontwikkelingen in de samenleving daaraan te toetsen, kan dit mechanisme vooral worden aangetroffen bij het deel van de samenleving die daar om welke redenen dan ook ontvankelijk voor zijn. Veelal heeft men een gesimplificeerd beeld van die historie: WOI, crisis van de jaren 30 (schuld van het kapitalisme), opkomst van het kwaad dat heeft geresulteerd in WOII; allemaal de schuld van die Judeo Christelijke, Protestants Calvinistische beschaving, het Kapitalisme en haar vertegenwoordigers, witte, heteroseksuele mannen (van middelbare leeftijd) die niets dan kwaad in de zin hebben. Vervolgens zijn daar de jaren 60 en alles moet anders en beter volgens Romantisch, Marxistische uitgangspunten. En zo zijn we op weg naar een Utopie. In nagenoeg ieder maatschappelijk, politiek, cultureel debat zoals dat in de mainstream media wordt gevoerd klinken deze simplificaties door.

De politieke partijen waarvan leden en sympathisanten (stemmers) met name in de ban zijn en onder invloed staan van deze waan bevinden zich aan de linker kant van het politieke spectrum. Met hun retoriek, onheuse bejegeningen, onjuiste beschuldigen en vals bewustzijn wordt door deze partijen en hun representanten (in het bijzonder hun partijleiders en prominenten) een fantasie die zij als werkelijkheid beschouwen in stand gehouden. Gezien het draagvlak dat deze partijen binnen het mediabestel heeft, houdt ook de media deze waan in stand waardoor iedere kijker en luisteraar in potentie door met die waan samenhangende denkbeelden kan worden geïnfecteerd.

Maar al te makkelijk zijn delen van de samenleving ontvankelijk voor opvattingen die onderdelen uitmaken van die waan. Opvattingen die verschillen fundamenteel met de werkelijkheid: Zwarte Piet is geen racisme (er ligt een fundamenteel spiritueel besef ten grondslag aan deze figuur), in Nederland heerst geen geïnstitutionaliseerd racisme, er is geen tot nauwelijks onderdrukking van vrouwen, representanten van de LHBTQ-community, mensen die op andere partijen stemmen zijn niet (extreem)rechts of antisemitisch, het Kolonialisme heeft ook voor de inwoners van de koloniën veel goeds opgeleverd, Forum voor Democratie en PVV zijn geen gevaarlijke partijen die de democratie ondermijnen, donkere mensen worden niet eerder gearresteerd vanwege hun huidskleur, et cetera, et cetera.

Het debat over dit soort onderwerpen (denk ook aan Corona, klimaat, asielcrisis) wordt niet zuiver en eerlijk gevoerd. Sterker nog: feiten worden verdraaid, feiten die niet in het narratief passen worden genegeerd, feiten die wel in het narratief passen worden uitvergroot, feiten waar politiek en media niet omheen kunnen worden geframed of geridiculiseerd. Alles wordt in het werk gesteld om de eigen waanideeën in stand te houden en te doen overkomen alsof het de realiteit betreft. Het is om moedeloos van te worden.

Mensen met andere opvattingen dan welke de media en politiek dicteren worden onmiddellijk gediskwalificeerd vanuit de heersende waan. Regelmatig, bijna dagelijks, zijn wij getuige van het irrationele gedrag en de irrationele retoriek van deze ideologisch geïndoctrineerde, door deze waan bezeten vertegenwoordigers in politiek en media, maar ook hun vertegenwoordigers in onderwijs (van basis tot universiteit), rechtspraak en alle instituties.

Daarom de nadrukkelijke oproep aan alle Nederlanders, de stemgerechtigden in het bijzonder, om niet en nooit weer te stemmen op partijen die de waan van het opkomende rechts extremisme, antisemitisme, fascisme, et cetera in stand houden, waarbij zij de ander maar al te makkelijk van dergelijke ideologische opvattingen beschuldigen.

Waanideeën op Links

De waanideeën van het heersende, opkomende rechtsextremisme zijn onder meer herkenbaar in retoriek, discourse en programma’s van politieke partijen en in uitspraken en presentatie van hun representanten. We herkennen het bij partijen aan de linkerkant van het politieke spectrum, zoals Partij van de Arbeid, Groen Links en in het bijzonder Bij1 en bovenal bij D66.  

Het handelen van vertegenwoordigers van D66 is ronduit bizar en irrationeel. Politici als Kaag, Sjoerdsma, Paternotte, Jette, De Groot, Pechtold, et cetera zijn volledig in de waan van de ideologie van de jaren 60 en lijken van de werkelijkheid los te staan. Zij hebben een zelf-, mens- en wereldbeeld dat niet overeenkomt met de werkelijkheid, waardoor hun lezing van die werkelijkheid nagenoeg altijd onjuist en onterecht is. Een ieder kan de ontwikkelingen volgen en zelf voorbeelden herkennen.

Gedacht kan worden aan het weglopen van het kabinet uit de Tweede Kamer naar aanleiding van een onschuldige opmerking van Baudet. Was dat nu echt voldoende aanleiding om voor het eerst in de parlementaire geschiedenis tot deze actie over te gaan? Gedacht kan worden aan de #MeToo-schandalen binnen de gelederen van D66 (Pechtold, Smeets). In media en politiek wordt het genegeerd. Men gaat over tot de orde van de dag. De selectieve verontwaardiging is bijna tastbaar.

Gedacht kan worden aan de retoriek van Sigrid Kaag die vaak nietszeggend is: Sta op, laat je niet klein maken, we zijn met velen. Wat betekenen deze uitspraken, wat bedoelt ze concreet? Ze blijft maar doordrammen over de belangen van meisjes en vrouwen, maar gaat voorbij aan de moeilijke situatie waar veel jongens en mannen zich in bevinden. Denk aan statistieken van zelfmoord, verslaving, studie-uitval, kinderen na een scheiding niet toegewezen krijgen, sterfgevallen op en door het werk; mannen maken er zo’n 75% van uit. Iets waar ze vermoedelijk geen kennis van heeft en waar ze zich al helemaal niet voor in wil zetten.  

D66 is geobsedeerd door het waanidee van de boze, witte, heteroseksuele man van middelbare leeftijd die voor al het kwaad in de wereld verantwoordelijk wordt gehouden en die moet worden bestreden.

Projectie van Links

Wanneer vertegenwoordigers van D66 de andere betichten en beschuldigen van hetgeen waar juist zijzelf zich schuldig aan maken, dan kan niet anders worden geconcludeerd dat hier sprake is van projectie in de klassieke zin. Hetgeen waar het individu onbewust zelf door wordt gedreven en misschien zelfs door wordt gemotiveerd wordt afgeschermd en geprojecteerd op anderen. Er is sprake van projectie wanneer men eigenschappen of emoties van zichzelf tracht te ontkennen, verbergen of verdringen door deze toe te schrijven aan iets of iemand anders (Wikipedia). Het verklaart de selectieve verontwaardiging en het beschuldigen van alles en iedereen door D66 en haar vertegenwoordigers.

De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. D66 en haar representanten, maar ook die van menig andere linkse partij willen zo graag goed doen, daden verrichten, beleid ontwikkelen waaruit blijkt dat zij goed zijn en dat zij deugen, dat het juist resulteert in het tegendeel. Denk aan het werk De Meeste Mensen Deugen van Rutger Bregman (zoon van een predikant) die beweert een nieuwe geschiedenis te hebben geschreven middels retoriek en juist verdraaiing van die geschiedenis dat getuigt van onjuistheden en de waan van het kwaad van de ander. Men wil naar een Utopie, maar realiseert juist een Dystopie.

Dit is een universele menselijke wetmatigheid wanneer een moraal van bovenaf wordt opgelegd. Juist door anderen de maat te nemen, te beoordelen en te veroordelen, richten zij juist schade aan en bereiken precies het tegenovergestelde van hetgeen waarnaar zij denken te streven.

Hun nobele doelen van gelijkheid, inclusie, diversiteit resulteren juist in polarisatie, discriminatie, uitsluiting, ongelijkheid. D66 beticht de ander van het aanhangen van complottheorieën, maar weigert en is niet in staat om dit inhoudelijk toe te lichten. Het inhoudelijk debat kan, durft, wil men niet aangaan. Men loopt letterlijk weg. Men beschuldigt, beticht en wijst aan, maar doet er vervolgens het stilzwijgen toe. Terwijl juist D66 in de ban is van een complottheorie dat Nederland ieder moment kan worden overgenomen door rechts-extreme partijen en dat de laarzen en bruinhemden al klaar staan om weer te gaan marcheren. D66 bevindt zich juist zelf in de waan van het kwaad in de ander. Het is een paradox en een tragedie. Maar vooral een gevaar.

Het gevaar van Linkse ideologie

Het is een complex cultureel, maatschappelijk, politiek proces waaraan psychologische en sociologische principes ten grondslag leggen: door de omkering van waarden, de wil om betekenis te geven aan het eigen leven, de overtuiging van het morele gelijk, projectie van het eigen kwaad op anderen, et cetera, doet zich het fascinerende, maar vooral zorgwekkende fenomeen voor dat juist D66 (maar ook Groen Links, Bij1 en de PvdA) een gevaarlijke partij is die de democratie bedreigt en een onveilig klimaat heeft geschapen. Een onveiligheid die doordringt tot in alle gelederen van de samenleving: vriendschappen, familieverbanden, relaties op het werk en liefdesrelaties zijn geschonden door de polarisatie die zich openbaart wanneer maatschappelijk, politieke onderwerpen als Corona, Klimaat, Asiel, Onderwijs, Toeslagen, et cetera aan de orde komen.

Martin Bosma van de PVV  toont aan dat juist D66 een rechts-extreme politieke partij is en illustreert dat met behulp van meerdere voorbeelden. D66 benoemt dingen en mensen als zijnde extreemrechts, maar ligt niet toe wat daar dan mee wordt bedoeld. Maar na alle beschuldigingen is men niet bereid om inhoudelijk het gesprek aan te gaan. Denk aan het weglopen van het kabinet. Het is nooit eerder vertoond in de parlementaire geschiedenis; des te kwalijker dat (D66-)journalisten die actie niet tot nauwelijks kritisch hebben bevraagd. Denk aan de belediging van de journalist van ON door Tjeerd de Groot die de fascismekaart speelde. Een excuus dat eigenlijk geen excuus was volgde mondjesmaat en met tegenzin op Twitter. Denk aan de opmerking van Ollongren die stelde dat de verkiezingsuitslag moest worden verworpen wanneer de PVV de verkiezingen zou winnen (omdat er anders geen cultuur en beschaving meer zou zijn). D66 stelt voor om de Klimaatnoodtoestand uit te roepen, wat betekent dat de Grondwet voor kortere of langere tijd komt te vervallen.

Ook dient nog genoemd te worden de oproep van D66 tot een partijverbod. Een ieder weet dat deze pijl vooral op Forum voor Democratie is gericht: een democratische partij met het grootste ledenbestand, met gekozen volksvertegenwoordigers. Of de oproep van Minister Kaag om alert te zijn op extreemrechtse ontwikkelingen waarbij ze later in dezelfde speech Forum voor Democratie noemt. Bosma noemt de oproep om Twitter (een platform voor vrije meningsuiting, dus met D66-onwelgevallige meningen) te verbieden, het inleveren van het predicaat Koninklijk van Koninklijke Horeca Nederland vanwege zogenaamde burgerlijke ongehoorzaamheid tijdens de Coronacrisis, het invoeren van een kiesdrempel om kleine partijen uit te sluiten, het tellen van teveel “witte gezichten op de ministeries” wat D66 tot een racistische en discriminatoire partij maakt, en zo zijn er nog veel meer ontwikkelingen te noemen. Ontwikkelingen, incidenten, uitspraken, voorstellen en beleid die de inwoners van Nederland wakker zouden moeten schudden.

Die incidenten en de algemene trend kunnen eenvoudig worden samengevat: alles en iedereen met andere meningen dan D66 is ongeïnformeerd (dom), heeft kwade intenties (dus een slecht mens) of allebei en dus is het gerechtvaardigd om ieder middel, democratisch of niet, te gebruiken. Zelfs PvdA-prominent Ronald Plasterk bepleit op overtuigende wijze dat D66 veruit de grootste bedreiging voor vrijheid van denken en vrijheid van meningsuiting is.

Zodra iemand er andere opvattingen op nahoudt dan D66 en zich bevindt buiten de steeds smaller worden marges die D66 meent te mogen dicteren, dan wordt iemand voor fascist, nazi, extreemrechts, et cetera uitgemaakt. D66 is de meest polariserende, intolerante en gevaarlijke partij die Nederland ooit heeft gehad.

Uit alles blijkt dat D66 een partij is die bestaat uit Kamerleden, ministers, leden op invloedrijke posities in de Nederlandse instituties en algemene leden die de weg kwijt zijn, ideologisch zijn geïndoctrineerd met het Romantische en Marxistische gedachtengoed van de jaren 60 en zich, kortom, collectief bevinden in een waan.  

Een historisch referentie die (in tegenstelling tot de verwijzingen naar Nazi-Duitsland) dan ook wel adequaat is, is de verwijzing naar de voormalige DDR en Sovjet Unie: inwoners voelen zich onveilig, zijn wantrouwend, letten op hun woorden, kunnen door vrienden en familieleden verraden worden, waarheid wordt van overheidswege gedicteerd. 1984 van George Orwell in de praktijk. Dit is nu juist hetgeen waar onze waakzaamheid zich op zou moeten richten.

Stem met gevoel en verstand, vanuit de Hogere Rede

Sta op en spreek uit; we zijn met velen. Sta Op tegen D66, linkse ideologie en haar intolerante, polariserende invloed in Nederland. Spreek Uit tegen D66 en haar gevaar voor de democratie.

Laten we in Gods naam hopen dat er nog steeds genoeg gezond verstand aanwezig is bij de inwoners en stemgerechtigden in Nederland, dat zij zich in de volle breedte realiseren dat D66 een gevaar vormt voor ons land en dat een stem op D66 een stem op het kwaad en de teloorgang van Nederland is die deze partij reeds in gang heeft gezet. Deze partij moet gestopt worden, geminimaliseerd in zetelaantal in de Eerste en Tweede Kamer, bij voorkeur gereduceerd tot nul.

Gebruik uw stem bij de verkiezingen, allereerst de Provinciale Verkiezingen in maart 2023, met wijsheid. Doorzie de valse, bevooroordeelde, eenzijdige retoriek en logica van politici en media. Wees alert op eigen vooroordelen en vooronderstellingen. Maar bovenal: stem niet en nooit weer op D66.