J’Accuse – Ik beschuldig!

Een aanklacht tegen de instituties die al meer dan vijftig jaar middels hun uitingsvormen een dominant Romantisch Marxistische ideologie hebben geconstrueerd die heeft geresulteerd in individuele problematiek bij inwoners, een verzwakte, instabiele, gepolariseerde samenleving, meerdere crises en die uiteindelijk zal resulteren in een totalitaire samenleving.

De instituties in de Westerse samenleving hebben sinds de jaren 60 middels hun uitingsvormen een dominant Romantisch Marxistische ideologie geconstrueerd. Onze Cultuur als geheel en het denken, voelen en handelen van burgers ten aanzien van alle levensdomeinen is met dit gedachtengoed doordrenkt. De verhalen die worden verteld en het daarmee samenhangende Zelf-, mens- en wereldbeeld sluiten niet aan bij de aard van de mens en komen onvoldoende overeen met de werkelijkheid. Die ideologie en haar gedachtengoed bieden voor het individu dan ook onvoldoende bruikbare handvatten om het leven mee tegemoet te treden en geestelijke en zedelijk welvaart te realiseren. Het heeft geresulteerd in een instabiele, gepolariseerde samenleving en meerdere crises. Deze zieke cultuur werkt door in een variëteit aan individuele problematiek. Nu dit heeft geleid tot een instabiele samenleving en daarop ingegrepen dient te worden, zal dit resulteren in een totalitaire samenleving. Wij klagen aan.

De doelstelling is om met geschreven woord inzicht te verschaffen in het complexe proces van de totstandkoming van een Cultuur en de daarin vervatte ideologie. Inzicht verschaffen in de wijze waarop ideeën worden verspreid en hoe de mens zijn Zelf-, mens- en wereldbeeld en daaraan gerelateerde opvattingen, normen, waarden grotendeels krijgt aangereikt en onbewust internaliseert.

Het is een uitnodiging om een cultuurkritische grondhouding aan te nemen ten aanzien van de verhalen die wij in velerlei vorm krijgen aangereikt door de instituties. In principe zou dit niet noodzakelijk hoeven zijn; normaliter mag worden verondersteld narratief en werkelijkheid een grote overlap hebben. Maar omdat onze cultuur onvoldoende invulling geeft aan haar verantwoordelijkheid om een ontfermende functie over mensen te vervullen, is het raadzaam om kritisch te zijn ten aanzien van de informatie die wordt verspreid.

bHet is dan ook een oproep om invulling te geven aan de Stoïcijnse of Kardinale Deugden, met name Prudentia (Voorzichtigheid, Verstandigheid, Wijsheid) en vooral Fortitudo (Moed, Kracht): moed om kritisch naar de eigen, soms levenslangs gekoesterde opvattingen, overtuigingen en voorkeuren te kijken. Moed om te onderzoeken waar zij eigenlijk vandaan komen, hoe wij ze eigen hebben gemaakt, wie ze ons heeft gedicteerd en vooral waarom. Moed om die eigen opvattingen en overtuigen te heroverwegen en te herzien. Ten einde zicht te krijgen op processen in samenleving en de mens.

Ten einde zelf te ontwaken uit een waan of op eigen authentieke wijze bij te dragen aan het beëindigen van het tijdperk van de grote verdwazing.

Lees meer bij ‘Cultuur van Verraad‘